|
Ons dak verhaal met liquid rubber
Zoals jullie van mij gewend zijn, doe ik over van alles een verslag.
Zo ook over onze kennismaking met liquid rubber van Gribbon.
De hele winter lekte ons dak en stonden er emmertjes klaar om het lekwater op te vangen.
Het werd eens heel erg, toen onze schoondochter zomaar een plons water op haar hoofd kreeg tijdens het Kerst-etentje. Maar in de winter kun je geen dak vernieuwen, dus wachten tot de zomer.
Frans dacht nog enkele lekplekken gedicht te hebben, maar steeds werden we verrast door een lek op een andere plek.
Zo zag het dak eruit aan het begin
De Nederlandse Weergoden zijn erg wispelturig en ons hele dak open gooien om het rubberoid te vernieuwen is een hachelijke zaak. Later bleek ook nog een dure zaak. Want de afvoer van die dakbedekking kan niet in onze plaats en moet verder weg gebeuren en tegen een behoorlijke betaling, want het is chemisch afval.
Als fervente internetster ging ik zoeken op internet naar verschillende dakbedekkingen en zo kwam ik uit op Liquid Rubber, pas 2 jaar in Nederland .
De filmpjes zagen er veelbelovend uit, wat je er allemaal mee kon doen, was enorm. Maar was het wat voor ons? Bij een wat beter geoutilleerd bouwbedrijf gevraagd en daar kenden ze het wel, hadden eens een proefpot gehad.
Uiteindelijk kochten wij 2 emmers. Het rubber was non-toxologisch, spullen met water schoon te maken en 900% rekbaar. Allemaal voordelen die ons erg aanspraken.
Manlief deed het voorbereidende werk: stoeptegels en polystyreenplaten verplaatsen, het hele dak met een staalborstel borstelen, want al het vuil moest van het dak af.
De dag brak aan dat wij aan het echte smeerwerk begonnen. Voor het eerst een emmer openden en Frans begon te roeren. Wij schrokken ons een rubbertje.
eerst moest alles in het midden gestapeld worden.
Wat was dat rubber dik!!!!!! Frans roeren, maar het bleef een dikke brei.
De Dwergen van Sneeuwwitje gingen altijd vrolijk aan de slag, dus wij ook onder het zingen van:
“Hi ho hi ho, het dak dat doen we zo,
We smeren en we draaien en dan gaat het zo. “ (duim omhoog.) 10x
Wat viel dat tegen. Het rubber leek wel dikke teer.
We maakten een plan en Frans begon te smeren aan een opstaande kant en ik zou met vlies er achter aankomen en dan afsmeren. Maar na Frans zijn smeerwerk van 2 meter bleek het al zo droog te zijn, dat het vlies niet bleef plakken. Verandering van strategie : Ik zou per 10 cm gaan werken en Frans zou het platte dak gaan smeren.
Denk niet dat de strategie zonder slag of stoot veranderd werd, nee, dat gaat gepaard met veel discussie, want..... en zouden we ..... nee het kan toch..........,nou ja....................,maar.................... enz. enz.
Waarom deze verdeling: Frans platte dak en ik randen ? Ik heb een 1:12 oog, vanwege mijn poppenhuizen hobby. Frans noemt het anders: hij noemt het seks met mieren hebben, begrijpt u wat hij bedoelt? Ik niet.
Onder een opgeslagen lood flap koekeloeren gaat alleen maar liggend en ik ging plat liggend smeren, vlies er op plakken en weer smeren. Maar het rubber zat in een emmer van 16 liter en mijn armen steeds in die emmer met prut steken, deed mijn spiertjes geen goed. We namen een yoghurt emmertje, maar overgieten ging niet, dus mijn soeplepel moest er aan geloven. Ziet u het voor u?
"Kijk uit, het gaat er overheen, nee joh, giet jij nu maar door, ik zorg wel dat het in het emmertje komt". En dat in een bloedhitte, met hoedje op, dat wij nog bij elkaar zijn, is bijna niet te geloven.
Ik gooide per ongeluk een emmertje water om en het water verdween heel snel. Hee….. hoe kan dat nou? Het kon niet zo snel verdampt zijn. Dit was gek. Nagevraagd bij de rubber verkoper en die vertelde ons dat rubberroid helemaal poreus kan zijn. Na nog wat water op het dak gemorst te hebben, moest dat wel de oorzaak zijn en daarom hadden de reparaties nooit geholpen.
hier komt geen druppeltje meer doorheen
alles n de liquid rubber.
Alle 3 opstaande zijden werden zo met dat liquid rubber behandeld. Wie kan er zeggen dat ze liggend werkt, meestal denkt men dan aan een ander beroep. Sommige dagen waren erg warm en dan kwam de hitte van boven en ook van het zwarte dak. Zweten dus. liggend op een zwart dak, nou doe het ons maar eens na.
Wat ik nog vergeet te vertellen is dat ik hoogtevrees heb. De ladder opklimmen gaat nog goed, maar er af is een ander verhaal. Gelukkig staat er naast de ladder een stalen pijp, die eens als zendmast diende. Iedere keer aan het einde van de dag of als er een sanitaire stop nodig was, greep ik mij aan de pijp vast, als was het mijn grootste liefde. Probeerde met ware doodsverachting mijn voet van de betonnen rand op de 2e trede van de ladder te zetten, recht vooruit starend.
liggend aan het werk
Het water gutste onder mijn hoedje (tegen de zon) uit en voelde dan de tree, de pijp nog vaster omklemmend , mijn 2e voet er bij en dan alle goden om zegen vragend, stortte ik mij op de betonnen rand , greep die zo stijf vast, schuifelde mijn ander voet weer een tree lager en daarna kon ik de trap vastgrijpen, nog steeds de blik op oneindig en uiteindelijk vond ik Moeder aarde, onder het slaken van een opluchtende zucht. Blij verwelkomt door onze hond. Over de sanitaire stop ga ik natuurlijk niets vertellen, behalve dat mijn prachtige slip nu in mijn museum kan hangen, want door al het werk bleek ik wat af te vallen en tijdens het werk begon mijn spijkerbroek af te zakken en om mijn spijkerbroek niet op het dak op mijn knieeën te laten zakken, trok ik de hele zooi omhoog, waar door ik nu een berubberde slip bezit.
We weten nu dat liquid rubber echt aan stenen plakt en dat ons dak nu bijna een pierenbadje is, als we de afvoer dicht zouden stoppen.
Na 2 weken was de eerste laag van het dak helemaal gesmeerd, maar voor we de 2e laag helemaal gesmeerd hadden, wilden we de aansluiting op de staande muur goed controleren. Wat we daar zagen was ongelooflijk, want de loodflap was verstopt (weggewerkt) onder het beton en nooit door de bouwer aansluitend in de muur verwerkt.
Maar ……. Wat was nu de beste oplossing? Gribbon, de importeur van het liquid rubber gemaild en het antwoord kwam snel, rubber met vlies vervangt de loodflap.
de aanhechting tussen kale stenen en rubber en vlies
Wat nu te doen, toch een loodflap? Of een loodflap met daaronder vlies met rubber of alleen vlies met rubber.
Alle voors en tegens afwegend kozen wij voor vlies met rubber. De ingeslepen sleuf moest goed schoon geborsteld worden. Het leek de Sahara wel wat er uit kwam. Ik mocht weer liggend gaan rubberen en vliezen. Om het goed in de sleuf te krijgen, smeerde ik soms zelfs het vlies aan een kant in en duwde dat dan in de sleuf met de achterkant van een lepel, wetend dat het zo goed vast kon hechten.
Bij de sloop van de oude aanhechting van het dak en muur bleek een gleuf te zitten, die overbrugd moest worden. Vroeger deed je dat met een loodflap, maar die dichtte niet zo goed af, als we nu met liquid rubber konden doen.
De opengemaakte hoeken, aansluitingen en alles wat tegenkwamen, konden we afdekken met vlies en rubber en na de 2e laag er op gesmeerd te hebben, waren wij er bijna zeker van dat ons dak dicht was.
Gisteren was ons hele dak voor de 2e keer afgesmeerd en wilden wij er 3 dagen niet op lopen, zodat het goed kan drogen. Of dat nodig is, weten we niet, maar “safety first”.
waar blijft de zon?
Stiekum kijken we uit ons slaapkamer raam of koekeloeren op het dak door op de ladder te klimmen. Lieve regen, wacht eventjes, want het is nog niet helemaal droog. Wij merkten al dat als het voor totale droging nog nat werd, het weer bruin wordt. Het rubber is nl. bruin als je het er op smeert en wordt zwart als het droogt. Raar spul dat rubber.
In mijn enthousiasme heb ik de zolen van mijn heerlijk-lopende-honden-uitlaat-laarzen, die lekten op de aansluiting van schacht ingesmeerd. Op de schacht is het droog, maar de zolen geven nog wat af. Maar het duurt nog lang voor het weer winterlaarzen-weer is.
deze aanhechting is vervangen door vlies en rubber
zo ziet het er nu uit het platte randje was de probleem zone
in de sleuf van de 2e steen zat eerst de loodflap nu vlies.
Daarna bedacht ik me dat het leuk zou zijn een bloembak van een t-shirt te maken.
Toen ik me dat bedacht stond de kwast al in een emmer water, ik plukte die kwast uit het water en begon het t-shirt in te smeren. Een paar dagen later nog een keer.
Het shirt over een bakje water gelegd en…… het liet water door. O wat schrik, zou het wel goed werken op het dak??????
Daarna weer ingesmeerd met 2 echte lagen volle rubber en na droging over een emmer gehangen en vastgemaakt…….. ja hoor, er kwam geen water meer door.
Er komen allerlei ideeën boven borrelen. Maar eerst moet het dak af, want er moet nog een betonnen rand ingesmeerd worden, de loodflappen en de overstekende betonnen rand behandeld worden met vlies en rubber en daarna…… alles terugzetten.
We hadden 3 emmers van 16 liter gepland, maar het werden er 4. Daar staat tegenover dat we veel meer werk dan gedacht hebben gedaan.
De samenstelling van het rubber in de eerste 2 emmers was heel dik en de 2 laatste emmers veel meer vloeibaar en daardoor beter smeerbaar en had in het begin minder moeite gekost. Ik had soms kracht nodig om mijn kwast van mijn werkhandschoentjes los te trekken. Mijn schoenen zaten soms vast aan het dak, want de synthetische laag hechtte op het rubber en daarna schopte ik mijn schoenen uit.
Het blijft lachen, nu de klus bijna geklaard is.
Wij zijn grote klussen gewend, denk aan casco bouw, polyester bootjes bouwen en nog veel meer.
Dit valt onder de zeer grote klus, met veel spierpijn en ander pijntjes, maar het was toch heerlijk om te doen en de houdbaarheids garantie is volgens Gribbon 10 tot 25 jaar. Die 10 jaar halen we wel, maar of wij met onze leeftijd het resultaat over 25 jaar nog meemaken, valt te bezien. Waarschijnlijk zijn we dan al, zoals prof dr. Smalhout het noemt over de rand gevallen.
Onze buurman vraagt zich af of we zoals hij dat noemt weer iets goedkoops en iets nieuws op het dak gesmeerd hebben, maar wedden dat hij ook nog eens overstapt op Liquid rubber?
Maar alles samenvattend: wij zijn erg tevreden.
Het was de zware klus waard.
Laat de regen maar komen.
zoals het dak er nu uitziet
We hebben de eerste stevige hoosbuien gehad.
Natuurlijk heb ik uren naar het dak zitten staren, het regenwater stroomt gladjes weg. Ook beneden in de huiskamer heb ik het plafond constant in de gaten gehouden. Vroeger zag ik de kringen heeeel langzaam groter worden, maar nu ook niet meer. Zou het echt???????
We wachten met het plafond repareren tot in het najaar. Want teveel enthousiasme .........
Wordt vervolgd.
| 
